Maar de koningin is allang door nieuwe liefde gewond. Het gelaat en de woorden van de man blijven in haar hart steken. Ze geven geen vredige rust aan haar ledematen. Bij het eerste licht zei Dido tegen haar zus,Anna: "Zus Anna,welke dromen kwellen mij? Wat voor nieuwe gast heeft onze kusten bereikt. Over welke oorlog heeft hij verteld ,over hoeveel zeeën heeft hij rondgedwaald. Hij is zeker van goddelijke afkomst. Na de dood van mijn echtgenoot Sychaeus,heeft alleen deze mijn hart geroerd. Ik herken de sporen van het oude liefdesvuur. En toch,o Sychaeus, wil ik je niet kwetsen en niet mijn trouw aan jou schenden. Jij hebt als eerste mij aan jou verbonden. Jij hebt nog steeds mijn liefde en bewaart die in jouw graf" Zo sprak zij, en meteen vulde zij haar gewaad met tranen.