Nadat het volk en de senatoren met een gemeenschappelijk plan de koningen uit Rome hadden verdreven, begonnen de senatoren het volk te onderdrukken met belastingen en legerdienst. Tenslotte bleef er voor het volk niets meer over tenzij dat ze uit Rome weggingen en in het vervolg weigerden de akkers te bewerken of voor het vaderland de wapens op te nemen dus namen ze al hun bezittingen met zich mee en gingen ze in staking op een heuvel niet ver gelegen van Rome, die de heilige berg heette.
Toen overviel een reusachtige angst de senatoren, dat de buurvolkeren die staking zouden gebruiken om Rome, dat zonder verdedigers was , aan te vallen en in te nemen. Dus besloten ze om een zekeren M.A., een verstandige en welbespraakte man als onderhandelaar naar het volk te sturen. Men verteld dat deze nadat hij in het kamp was binnengegaan, niets anders heeft verteld behalve het volgende : ?Ooit eens waren de ledematen van een menselijk lichaam jaloers op de positie van de buik want terwijl zijzelf voortdurend moeite deden om de buik te voeden scheen deze in zalig niets doen in het midden van het lichaam, te genieten van de zaken aan hem aangeboden. En daarom zweerden ze samen onder elkaar dar de handen het voedsel niet meer naar de mond zouden brengen, dat de mond het niet meer zou aannemen en dat de tanden het niet meer zouden kauwen.
Maar terwijl ze op deze manier probeerden de buik te temmen door honger werden de ledematen zelf en het gehele lichaam heel erg zwak.Daardoor realiseerden de ledematen zich hoe de taak v/d buik nuttig was ook voor zichzelf. Want terwijl hij gevoed werd door de ledematen voedde hij zelf alle ledematen ,daarom sloten ze vrede met de buik. Zo zijn de senaat en het volk als het ware één lichaam dat door tweedracht omkomt en bij eendracht sterk is. Met dit verhaal raakte M. de harten van de mensen zozeer dat het volk terugkeerde naar Rome, want ze zagen immers in wat hij zei hoe dit volk door afscheiding bederfelijk was v/h lichaam van de staat. Vervolgens is men begonnen met onderhandelen en met de toestemming van de senatoren dat het volk hun eigen magistraten had, zo zijn er 2 volks tribunes aangesteld , die i/h vervolg de rechten v/h volk mochten beschermen tegen de hoogmoedige adel.