2.1.1 Een echtpaar met grote ambities
Ten tijde van koning Ancus was er in Tarquinië, een Etruskische stad, een man, Lucumo genaamd. Deze was ondernemend en machtig door zijn rijkdom, daarenboven begerig naar de top van de macht. Maar omdat hij van een vreemde stam afkomstig was (hij was immers de zoon van een zekere Demaratus, een Corinthische banneling) kon hij geen koning worden. Hij was getrouwd met Tanaquil, een Etruskische vrouw van hoge afkomst en helemaal niet tevreden met de lagere levensstandaard waarin zij terechtgekomen was. Zij spoorde haar echtgenoot herhaaldelijk aan: "Verlaat Tarquinië en vertrek naar Rome. Bij dat nieuwe volk is er plaats voor dapperheid en een ondernemende man. Daar kijkt men immers naar je dapperheid, niet naar je afkomst. Als je niet in Tarquinië de macht zou kunnen grijpen, dan toch zeker in Rome. Er zijn genoeg voorbeelden. Men heeft er immers ooit Numa uit de Sabijnse stad Cures aan de macht laten komen, koning Ancus is uit een Sabijnse moeder geboren. Uiteindelijk volgt Lucumo de raad van zijn vrouw op. Ze nemen hun bezittingen samen en vertrekken naar Rome. Men was bij de Janiculus aangekomen en Lucumo reed in een wagen samen met zijn vrouw wanneer plots een arend naar hem toevliegt en zijn muts afpakt, met een groot geschreeuw over de reiswagen vliegt en uiteindelijk de muts opnieuw op zijn hoofd zet. Tanaquil, als Etruskische vrouw ervaren in hemelse voorteken omhelst blij haar man en vraagt hem hoge verwachtingen te koesteren en aan dit voorteken geloof te hechten. Ze gaan de stad binnen terwijl zij deze verwachtingen en gedachten bij zich dragen. Daar kocht Lucumo een huis en hij wordt een Romeinse burger.
2.1.2 Het vuurwonder
Op een zekere dag gebeurde er een wonder in het paleis.Daar leefde een jongen,die Servus Tullius heette.Men geloofde dat hijn de zoon was van een slavin, vandaar zijn naam.Maar in feite was hijn de zoon van de koning van de stad Corniculum.Deze was immers nadat er een oorlog was uitgebroken, gesneuveld terwijl hij dapper vocht voor zijn vaderland. Zijn vrouw echter, zeven maanden zwanger,was na de inname van de stad door de Romeinen, tussen de gevangenen naar Rome weggevoerd.Koningin Tanaquil had haar vol medelijden opgevangen. De vriendschap tussen de vrouwen groeide met de dag, en de baby, die intussen geboren was, werd in het paleis grootgebracht.Op een zekere nacht leek het hoofd van de jongen in brand te staan. Bij dit wonder ontstond er een groot tumult.Dadelijk kwamen niet alleen slaven, maar ook de koning en de koningin aangelopen.Dadelijk bracht een van de vertrouwelingen van de koning al water aan, toen de koningin hem verbood de vlammen te doven.Weldra verdween met de slaap ook het vuur. Toen riep de koningin haar echtgenoot ter zijde en zei:"Zie je deze jongen? Deze zal ons tot steun zijn bij tegenspoed. Je hebt zelf het goddelijk teken gezien.Dus zullen we hem met alle zorg opvoeden." Zo deden ze dat en zo liet de jongen zijn echt koninklijke aard zien. Daarom is het niet verwonderlijk dat Tarquinius vele jaren later Servius Tullus verkoos boven de overige jonge mannen, en hem door een huwelijk met zijn dochter verbond.
2.1.3 De moord op Tarquinius Priscus
De zonen van Ancus Martius besluiten het door Tarquinius aan hen aangedane onrecht te wreken en zij pakken de zaak op deze manier aan. 2 zeer ruige herders, door hen uitgekozen voor de misdaad, veinzen voor de poort van het koninklijk paleis een twist, terwijl elk van beide zo heftig mogelijk de koning roept. Bij de koning geroepen houden ze zelfs in de aanwezigheid van deze niet op met roepen en tegen elkaar op te schreeuwen tot de koning hen uiteindelijk beveelt elk om beurt te spreken. Dan begint de ene van hen zoals afgesproken het voorval uit te leggen. Terwijl de koning gekeerd naar hem zich van de andere afwendt, haalt deze plots een bijl tevoorschijn en laat deze neerkomen op het hoofd van de koning. Nadat vervolgens de bijl in het hoofd van de koning achtergelaten is, vluchten zij zo snel mogelijk weg. Terwijl de dienaars van de koning de doders achtervolgen en hen vatten, wordt de stervende Tarquinius door zijn dienaren opgevangen. Er ontstaat een toeloop en overal worden stemmen gehoord: "Wat is er gebeurd? Wie heeft het aangedurfd om zo'n grote misdaad te plegen? En leeft onze koning tenminste nog?" Tanaquil beveelt dat dadelijk de poort wordt gesloten en dat iedereen wordt weggestuurd.