Alexander, die later De Grote werd genoemd, was de zoon van Philippus, de koning van de Macedoniërs. In de verhalen die zullen volgen, zullen sommige van zijn minder bekende daden verteld worden. Alexander vond van kinds af veel plezier in paarden en hij bestuurde hen met de grootste vaardigheid. Op een bepaalde dag bracht een handelaar een paard naar Philippus, dat buitengewoon was op het vlak van kracht en uiterlijk, en Bucephalus genaamd was en hij probeerde het paard voor een enorme prijs te koop bood. Daarom zijn de vrienden van koning Philippus afgedaald naar een open veld om de kwaliteiten van het paard te testen. Maar Bucephalus gedroeg zich zeer wild en hij wierp alle ruiters van zich af. Daarom lieten deze het paard achter als ontembaar en daardoor nutteloos. Maar Alexander, die een kereltje van 16 jaar was zei: "Vader, zij spelen dat uitstekend paard kwijt omdat ze het niet kunnen temmen. Dus, als je het toestaat, zal ik het temmen." Waarop Philippus zei: "Zoon, als jij het paard kunt temmen zal ik het kopen en aan jou geven." Alexander echter was de enige die had opgemerkt dat Bucephalus werd geschrokken door zijn eigen schaduw. En zo wanneer hij de teugels had vastgegrepen, draaide hij hem in de richting van de zon staan en kalmeerde hij hem een tijdje, door kop en zijn flank te strelen en sprak hem met zachte stem aan. Toen steeg hij plots op de rug. Dadelijk begon Bucephalus met zijn voorste benen te steigeren en probeerde hij hem af te werpen. Na tevergeefse pogingen vluchtte hij, opgezweept door razernij, met grote snelheid weg. Alexander helemaal niet verschrikt, nam toch met een ijzersterke hand de teugels vast, totdat Bucephalus eindelijk, moe van het lopen, opnieuw wilde rusten. Toen vierde Alexander de teugels en met behulp van een zweep en sporen dwong hij het paard verder te lopen. Na dat lopen is hij, gebroken door het zware werk en totaal getemd, naar zijn vader teruggekeerd. Toen zei Philippus terwijl hij zijn zoon omhelsde: "Ga weg, mijn zoon! Zoek je een ander koninkrijk. ! Macedonië volstaat immers niet voor jouw moed." Daarna heeft Bucephalus, altijd even wild, niemand nog gehoorzaamd buiten die ene Alexander. Nooit heeft Alexander in een veldslag een ander paard willen gebruiken. Tenslotte toen Bucephalus, verzwakt door zijn oude leeftijd aan de rivier Indus ziek werd, is hij daar gestorven. Op dezelfde plaats heeft Alexander een stad gesticht, die hij naar het paard, Bucephalus heeft genoemd.