Versie 1:
Agenor, de koning van Sidon, had vijf zonen en één dochter, een beeldschoon meisje van 15 jaar dat Europa heette, een dag ontbood Jupiter, vurig van liefde, Mercurius, de bode van de goden en zei: 'Mijn zoon, trouwe handlanger, haast je naar Sidon. Je zal de bergweide van ver zien, daar weiden de herders van koning Agenor de koninklijke stieren. Drijf de kudde van de bergen af naar de kust'. De almachtige Jupiter had nauwelijks gesproken, of de stieren daalden dadelijk de berg naar de kust af, waar Europa samen met haar vrienden aan het spelen was. Jupiter zelf, veranderde in een sneeuwwitte stier, en mengde zich onder de loeiende dieren. Z'n hoorns, waartussen een zwarte lijn zichtbaar was, waren weliswaar klein, maar schitterden als edelstenen. De dochter van Agenor bemerkte de buitengewone stier en stond in verwondering voor zijn schoonheid. In de ogen van het dier lag geen bedreiging, niets angstaanjagend. Hoewel de stier teder en zacht was, durfde ze hem niet aan te raken. Terwijl de stier zich voor haar voeten neervlijde overwon het meisje haar angst en begon met hem te spelen. Ze hield bloemen voor z'n mond en versierde hem met een krans. Vervolgens klom ze op z'n rug. Daarop bracht de vader van mensen en goden het nietsvermoedende meisje naar het water en verdween plotseling met haar in het midden van de zee. Het angstige meisje, dat naar de aarde omkeek, smeekte haar vriendinnen tevergeefs om hulp. Met haar ene hand hield ze zich aan z'n hoorns vast, met de andere zijn rug en werd door Jupiter ontvoert naar het eiland Kreta.
Versie 2: OVER EUROPA
Agenor, de koning van Sidon had vijf zonen en één dochter, een heel mooi meisje van 15 jaar met de naam Europa. Op een dag riep Jupiter, brandend van liefde, Mercurius, de bode van de goden, bij zich en hij zei: "Mijn zoon, trouwe dienaar, haast je naar Sidon. Van ver zul je de bergpas zien waar de herders de stieren van koning Agenor weiden. Drijf de kudden vanuit de bergen naar de kust." De almachtige Jupiter had nauwelijks gesproken, toen de stieren al uit de bergen afdaalden naar de kust, waar Europa met haar vriendinnetjes aan het spelen was.
Nadat hij zich in een sneeuwwitte stier veranderd had, mengde Jupiter zelf zich onder de loeiende beesten. Zijn hoorn, waar tussen een klein zwart lijntje te zien was, waren weliswaar klein, maar ze fonkelden als edelstenen. De dochter van Agenor bemerkte de buitengewone stier en ze bewonderde zijn schoonheid. In de ogen van het dier lag geen dreiging, niets angstaanjagends. Hoewel de stier zacht was, durfde ze hem eerst niet aanraken. Vervolgens, terwijl de stier zich aan de voeten van het meisje neervleide, overwon ze haar vrees en begon ze met hem te spelen. Ze hield bloemen voor z'n mond en ze versierde z'n hoorns met een krans. Ten slotte klom ze zelfs op z'n rug. Op dat ogenblik droeg de vader van de mensen en de goden het nietsvermoedende meisje met zich mee naar het water en plotseling sleurde hij z'n prooi mee naar volle zee. Terwijl ze angstig naar het land terugkeek, smeekte het meisje haar vriendinnen tevergeefs om hulp. Terwijl ze met haar ene hand z'n hoorns vasthield, hem met haar andere z'n rug vastgreep, werd ze door Jupiter naar het eiland Kreta gebracht.