Nadat Darius, de Perzische koning, gestorven was, nam Xerxes, zijn zoon, de heerschappij. Omdat hij de nedrerlaag van zijn vader te marathon wou wreken, zwoer hij Griekenland te onderwerpen. Zonder dat de Grieken het wisten verzamelde hij een grote infanterie, cavalerie en zeemacht. Maar de Grieken vernamen dat de Perzische koning zich klaarmaakte om een veldtocht te ondernemen tegen hen. Want in Susa woonde een Spartaanse banneling, Demaratus, zoon van Ariston: hij was een Spartaanse koning en werd onterecht verbannen uit z'n vaderland. Hij vluchtte naar de Perzen, waar hij raadgever van de koning werd. Toen jij merkte dat die laatste van plan was een veldtocht te ondernemen tegen Griekenland, besloot hij de Spartane te waarschuwen. Maar omdat het zeer gevaarlijk was, vond hij de volgende list uit: Want hij had een zeer kostbaar schrijftafeltje genomen en nadat hij de was er afgekrabd had, schreef hij de boodschap op het hout van het tafeltje en smolt de was er opnieuw op, in de was schreef hij niets behalve: 'Van Demaratus.' Dus vertrouwde Demaratus het schrijftafeltje aan één van z'n dienaars toe en zonder iets over de boodschap te zeggen beval hij hem het naar Sparta te brengen. Deze ging dus weg zonder iets te vermoeden. Onderweg deden bewakers van de koning hem tweemaal stoppen en vroegen wat hij droeg. Omdat ze in de was geen boodschap vonden behalve 'Van Demaratus', lieten ze hem tweemaal door in de mening dat het een kostbaar geschenk was. Toen bereikte hij Sparta en bracht hij het schrijftafeltje naar de eforen. Toen ze zagen dat het schrijftafeltje blanco was waren ze nog meer verwonderd dan de Perzische bewakers. Dus vroegen ze de dienaar wat het was. En ook hij zei dat hij niets wist. Ze wisten allen niet wat te doen totdat een vrouw, Gorgo genaamd, naar de eforen ging, en zei: 'Krab de was eraf, zodat, dunkt me althans, jullie het zullen vinden. Nadat ze de was eraf gekrabd hadden, vonden ze de boodschap. Dus zo vernamen de Spartanen als eersten dat Xerxes op het punt stond een veldtocht te ondernemen tegen Griekenland, en via hen ook de andere Grieken. Dat Demaratus dat gedaan had, was verwonderlijk. Want hij stond vijandig tegenover zijn vaderland, aangezien hij eruit verbannen was, dat liet hij later dikwijls blijken dooor Xerxes te helpen en te adviseren toen die tegen Griekenland oorlog voerde.