Wanneer Alexander gedurende vele dagen in Azië samen met zijn leger doorheen vijandelijke streken oprukt, worden hijzelf en velen van zijn soldaten door dorst gekweld. Enkele soldaten vinden een bron en ontbieden de generaal. Deze gaat natuurlijk naar die plaats. Wanneer hij de bron bemerkt, is hij geenszins blij. Deze bron is bijna leeg en geeft niet de noodzakelijke drank aan de vele soldaten. Dan draait Alexander zich dus om en gaat verder. Want hij wil niet alleen drinken hoewel hij erg ziek is van de dorst. Wanneer de anderen zo'n grote moed van hun aanvoerder zien, zijn ze onmiddellijk bereid hem te volgen. Ze laten de bron achter en trekken verder op veldtocht.